امريكايي ها كه به ايران آمدند، نه روز اول و نه روز دوم، سرود ملي شان پخش نشد. عامدانه هم پخش نشد. ايراني ها به چنين رفتاري را در ميادين بين المللي مي گويند:"كارشكني"، كلي هم مظلوم نمايي مي كنند. اين كار ناپسند حتي از چشم ناظر بين المللي پنهان نماند. مثل رفتاري كه با بانوان ايراني داشتيم و عامدانه حضورشان را ممنوع كرديم. اما امريكايي ها درس بزرگي به ما دادند. وقتي به سالن آمدند، دست به شيشه هاي آب و آبميوه شان نزدند. تا وقتي كه اذان شود. احترام به روزه داران ايراني. احترام به يك ملت. چنين رفتاري را حتي بسياري از هموطنانمان هم ندارند. واقعا ما كجاي دنيا ايستاديم؟!