به دنبال
دخالت ایران به وسیله ی نظامیان این کشور که در کنار ارتش سوریه در این جنگ داخلی
مشارکت داشته اند و شمار این افراد پس از
سه سال حضور درکنار نیروهای کشور متحد خود سوریه، تاکنون به ۲۰۰۰ تن
رسیده است، هر روز شاهد افزایش شمار تلفات نظامیان ایران در این جنگ هستیم.
اما سوال اینجاست که چرا دولت جمهوری اسلامی در کنار هزینه های گزافی که برای حفظ بقای خود به دول مختلف پرداخت میکند از جان نظامیان خود نیز در این زمینه مایه میگذارد؟ آیا پرداخت این هزینه ها یا به قولی رشوه ها و کمک های مالی به دول اسلامی برای حفظ بقای وی کافی نیست که حال ارتش کشورش را که بر اساس آمار، بیشترین بودجه کشور صرف رسیدگی و افزایش قدرت آن میشود را نیز در طبق اخلاص گذاشته و برای کمک به دولت سوریه، به بشار اسد پیشکش میکند...؟!
واضح است که دولت ایران، بشار اسد را رها نخواهد کرد چون نمی خواهد حکومتی متشکل از سنیان هوادار عربستان سعودی در این کشور تشکیل شود. در واقع جمهوری اسلامی از منافع استراتژیک خود نه تنها در سوریه، که در هواداری از متحدش حزب اله لبنان و رژیم شیعه در عراق نیز دفاع می کند و دیگر این که عراق منطقه ی حائلی برای جمهوری اسلامی جهت جلوگیری از پیشرفت داعش به شمار می آید. از سوی دیگر جمهوری اسلامی توانسته طی این سالها روابط نزدیکی با شماری از نظامیان و مقامات امنیتی سوری برقرار کند. بنابراین، دولت ایران خواهد توانست در صورت لزوم و در دوران گذار، جانشینی برای بشار اسد بیابد که شاید روزی، (آنهم در صورت بُرد) و ماندگاری بر مسند قدرت، از وی در برابر حملات احتمالی مخالفین حمایت کند.
دولت جمهوری اسلامی همچنان مدعی ست که برای فرستادن شمار بیشتری نیرو به منجلاب سوریه آمادگی دارد، ولو این که در این جنگ متحمل قربانیان بیشتری شود...! اما مسئله این است که چگونه و بر چه اساسی چنین ادعایی را مطرح می کند، آنهم کشوری که با مانورهای بلند پروازانه ی سیاسی خود و اختلافات مکرر اش در رایزنی های سیاسی با کشورهای دیگر و مرگ بر این و آن گفتن هر روز دچار معضلات بیشتری شده و به سبب اعمالش بر شمار دشمنانش نیز افزوده می شود.
حال این
نکته حائز اهمیت است که اگر بر اساس ادامه ی همین رویه و دشمنی هرچه بیشتر با
کشورهای غیر مسلمان و همدستی با حکومت ها ی اسلامی، به بن بستی به نام جنگ نظامی
برسد، چه خواهد کرد زمانی که دیگر حتا رشوه هم کار ساز نباشد و مجبور به مقابله ی
نظامی گردد؟
چرا که به
طور قطع هر منبعی انتهایی دارد و هر عملی عکس العمل خاص خود را در پی خواهد داشت،
اما با این رویه که دولت جمهوری اسلامی در پیش گرفته و از مال و جان و قدرت و
اعتبار کشور ایران و مردمش نهایت بهره را به نفع خود و برای حفظ بقایش می برد،
تنها به دو نتیجه میتوان رسید... اینکه سران کشور یا دچار توهم قدرت مضاعف شده اند
و یا بنا بر تفکرات خرافی اسلام گرایانه ی خود چشم به دستی دوخته اند که از آسمان
امداد رسانی کند...!
( ندا
امین )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر